مراحل اجرایّ ژاکت فلزی

ستونها همیشه المان های مهم و تعیین کننده در رفتار جانبی ساختمان ها می باشند. برای افزایش شکل پذیری ساختمان ها نیاز به بهبود مقاومت برشی و مموری ستونها می باشد. روش های مختلفی برای این بوبور وجود دارد که روش سنتی و معروف أن استفاده از شالت های بتنی می باشد. شالت بتی شامل لایه ای از و بتن، میلگردهای طولی و فاموت های بسته می باشد. این روش در مواردی که میزان آسیب های وارده به ستون زیاد باشد و یا ستون از ظرفیت کافی در برابر نیروهای جانبی برخوردار نباشد به کار می رود. ژاکت بتنی بسته به شرایط می تواند در دور تادور ستون و یا در یک وجه و یا چند و به آن اجرا شود.
مراحل اجرای مقاوم سازی با شالت بتنی -
1مهار میلگردهای طولی در فونداسیون و عبور آنها از مقطع سقف: اگر هدف افزایش ظرفیت خمشی مقطع ستون باشد بایستی آرماتورها در داخل  فونداسیون مهار شده و به صورت پیوسته از داخل سقف نیز عبور کنند. برای مهار آرماتورها در فونداسیون از چسب اپوکسی استفاده و می شود
2-آماده کردن سطح مشترک بتن قدیمی و جدید:
برای بهبود اتصال بین بتن جدید و بتن قدیمی بایستی رویه بتن قدیمی از طریق شن زنی زبر شده، نمناک گردد، بعضا به وسیله چسب اپوکسی چسبناک شود و یا اینکه توسط اجرای میلگردهای اتصال قفل و بست بیشتری ایجاد شود
3- اجرای خاموت اضافی
4-شمع زنی تدریجی سازہ
۵-اجرای بتن جریر: معمولا از بتن ای خود تراکم استفاده می گردد.
 
استفاده از جاکت بتنی باعث افزایش باربری محوری سختی ، مقاومت خمشی و برشی و ظرفیت شکل پذیری مقطع می شود. مقدار افزایش مقاومت جانبی مقاطع در این روش بسیار بیشتر از روش هایی نظیر FRP می باشد. استفاده از روش جاکت بتنی به دلیل مشکلات اجرایی بالا بودن مدت زمان اجرا، افزایش بعد ستون و وزن سازه و عدم هماهنگی با معماری ساختمان دارای محدودیت می باشد. این در حالی است که روش FRP هیچکدام از این محدودیتها را نداشته و به دلیل سختی و مقاومت بالا، وزن اندک و مقاومت در برابر خوردگی، نصب سریع و آسان و کارایی اجرایی بالا و... بسیار بیشتر مورد توجه قرار می گیرد

 

بهسازی و مقاوم سازی تیرهای فولادی

علت خرابی تیرهای فولادی
عمده خرابی موجود در تیرهای فلزی شامل کمانش کلی و موضعی بال و جان و گسیختگی در محل درزها و وصله‌ها می‌باشد. از آنجایی که قسمتی از مقطع تحت فشار است، خطر کمانش در این ناحیه وجود دارد و یکی از علل مهم انجام مقاوم سازی تیر فولادی این نوع خرابی می باشد. این کمانش به دو صورت ممکن است رخ دهد:کمانش موضعی: بدین ترتیب که بال و یا جان نیمرخ به طور موضعی در مقابل تنش های فشاری کمانش کند.
کمانش کلی: بدین ترتیب که ناحیه فشاری مقطع، همانند ستون تحت فشار به صورت کلی دچار کمانش شود.دلایل اصلی این خرابی ها عبارتند از:
1- سطح مقطع کم تیر،
2- لاغری بیشتر از حدود مجاز،
3- عدم فشردگی مقطع،
4- ضعف درجوش ها،
5- زنگ زدگی و خوردگی تیر،
6- ایجاد ناحیه متأثر از حرارت بر اثر جوشکاری زیاد،
7- خستگی.در ادامه به راهکارهای متداول برای مقاوم سازی تیر فلزی اشاره شده است.راهکارهای متداول برای مقاوم سازی تیر فلزی
1.تقویت با روکش فولادی جهت مقاوم سازی تیر فولادی
از جمله راه های مقاوم سازی تیر فولادی، تقویت با روکش فولادی می‌باشد. با افزایش ضخامت بال از کمانش موضعی بال تیر نیز جلوگیری شده است.
2.تقویت با ژاکت فولادی
برای تقویت برشی جان تیر می‌توان از دو روش استفاده نمود:
1- اضافه نمودن ورق های موازی با جان تیر
2- اضافه نمودن سخت کننده های جاناضافه نمودن ورقهای موازی با جان تیر
اضافه نمودن ورقهای موازی با جان تیر که منجر به افزایش مقاومت برشی می‌شود. این روش در شکل 2 نشان‌داده شده است.
اضافه نمودن سخت کننده های جان
استفاده از ورق‌های سخت کننده جان که این روش در شکل 3 نشان داده شده است.
استفاده از سخت کننده‌های جان یکی از مؤثرین روشهای افزایش مقاومت برشی تیر می‌باشد. سخت کننده‌های عرضی ورق‌هایی هستند که به صورت تیغه‌های قائم و در فواصل معینی از یکدیگر قرار داده می‌شوند و به جان و بال فشاری جوش می‌شوند.
شکل 3- اضافه نمودن ورقهای سخت کننده عرضی
3. استفاده از ژاکت بتنی تیر فولادی برای تقویت تیر فلزی
با اجرای ژاکت بتنی تیر فولادی ، سختی آن افزایش یافته که این امر موجب بالا رفتن سختی برشی و خمشی می‌گردد. در صورتیکه تیر فلزی دچار خوردگی شدید شده باشد، روکش بتنی تیر فولادی به عنوان راه حلی مؤثر توصیه می‌گردد. مقاوم سازی تیر فلزی با روکش بتنی در برابر آتش‌سوزی نیز مقاومت خوبی دارند.
4. استفاده از پیش تنیدگی خارجی برای مقاوم سازی تیر فولادی
پیش‌تنیدگی خارجی جزء روش‌های نوین مقاوم سازی تیر فولادی می‌باشد.کابل های پیش‌تنیدگی بکار گرفته شده برای این کار از همان نوع کابل‌ها و مفتول های متداول در کارهای پیش‌تنیدگی هستند.
مقاوم سازی تیر فلزی بدین روش می‌تواند موضعی و یا کلی باشد. در حالت کلی نیروهای پیش‌تنیدگی که بـه سازه مقاوم شده القا می‌گردند، منجر به باز توزیع نیروهای داخلی گشته و باعث کاهش تنشها در اعضا نسبت به حالت اولیه آنها می‌شوند. با این حال ممکن است در برخی دیگر از اعضای سازه، پیش‌تنیدگی موجب افزایش تنش گردد. به همین دلیل در استفاده از پیش تنیدگی خارجی باید آنالیز تنش در سازه مقاوم سازی شده به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
جدا از مسئله مهارها، به هنگام استفاده از کابلهای پیش‌تنیدگی یک سری المانهای اضافی که اکثراً شامل انواع مختلفی ازسخت کننده هاست، مورد نیاز است. این امر بویژه در پیش‌تنیدگی موضعی دیده می‌شود زیرا پیش‌تنیدگی، نیروهای متمرکز جدیدی شامل نیروهای محوری اضافی در اعضا بوجود می‌آورد، بنابراین اعضا باید بصورت موضعی برای حفظ پایداریشان تقویت شوند.

<br /> ⁣روش های مقاوم سازی و تقویت سازه بتنی

همانطور که قبلا اشاره شد ، هنگامی که مقاومت سازه ی بتنی زیر مقدار تعیین شده در طراحی باشد ( دقیق تر اینکه با حذف ضریب های اطمینان، رده ی مقاومتی بتن باربر از عدد طراحی شده 15 درصد – یا بیشتر- پایینتر باشد) و این اعداد از طریق آزمون های مخرب یا غیر مخرب از بتن سخت به دست آمده و مورد اطمینان باشند. همینطور به دلایلی چون تغییر کاربری یک سازه ی بتنی و افزایش بارهای لرزه ای و دینامیکی یا قرار گرفتن در طرح توسعه بخشی از کارخانه، نیروگاه یا پالایشگاه، یا پایین آمدن مقاومت بتن به دلیل اجرای نامناسب بتن ریزی، یخ زدگی، فرسایش و خوردگی و هزینه بر بودن ساخت مجدد باعث می شود سازه نیازمند تعمیراتی پیشرفته تر و دقیق تر از ترمیم بتن باشد.

هرچند عدد مقاومت بتن موجود و صعوبت کار ، هزینه و زمان اجرا در تعیین روش مقاوم سازی سازه های بتنی موثر است ، اما به طور کلی بازگرداندن مقاومت سازه به نحوی که منظور و خواسته کارفرما را تامین نماید ، به روشهای زیر صورت می گیرد:
الف – انجام عملیات مقاوم سازی با استفاده از الیاف FRP) fiber reinforced polymer)
ب- انجام عملیات مقاوم سازی به روش ژاکت بتنی ( غلاف بتنی)
ج- انجام عملیات مقاوم سازی به روش تسمه یا ژاکت فلزی ( غلاف فلزی)

بدیهی است هر کدام از این روش های مذکور دارای خواص و ویژگی هایی هستند که به تناسب موقعیت ، برتری و مزیت نسبی بر دیگر متد ها خواهند داشت و چه بسا در بعضی از پروژه ها، نیاز به اجرای ترکیبی از 2 یا 3 روش کلی ذکر شده وجود داشته باشد.
هر کدام از این روشها، مستلزم آگاهی و شناخت از طیف وسیعی از استانداردها و مواد و ابزار و مهارت فنی در اجرای تکنیک های ویژه عمرانی از قبیل کاشت آرماتور و بولت، انکراژ، اجرای اوپنینگ و کرگیری و برش بتن، ساب و اسکرابینگ سطوح بتنی ، تقویت شبکه فولادی و آرماتور بندی ، زهکشی و شاتکریت خواهد بود که در ادامه به اختصار به آنها خواهیم پرداخت .
 
 
[caption id="attachment_3042" align="alignnone" width="900"] بهسازی و مقاومسازی با ژاکت بتنی و فولادی[/caption]
 
http://drbeton.ir/%D9%86%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%87-345-%D8%A8%D9%87%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-frp/
http://drbeton.ir/%D8%B1%D9%88%D8%B4%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%B4-%D8%A8%D8%AA%D9%86-%D9%88-%DA%A9%D8%B1%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C/
http://drbeton.ir/%D9%86%DA%A9%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%85%DB%8C%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF/

<br /> مقاوم سازی با ژاکت بتنی

مقاوم سازی ستون با استفاده از روکش بتنی (Concrete jacket)
⁣یکی از روش های تقویت اعضای سازه ای افزودن عضو بتنی جدید به عضو قدیمی است که نمونه بارز آن استفاده از ژاکت بتنی است. در این روش غلافی بتنی در پیرامون عضو ایجاد می شود و عملکردی یکپارچه با عضو داشته باشد (مقطع مرکب) و یا عملکردی مستقل از عضو داشته باشد که در این حالت، عضو مانند قالب درونی برای اجرا به شمار می آید. روش های اجرای ژاکت بتنی به دو دسته روش های متداول قالب بندی و بتن ریزی و روش بتن پاشی تقسیم می شود. مهمترین برتری روش بتن پاشی بی نیازی به قالب بندی بتن و امکان اجرای لایه پیوندزا برای عملکرد یکپارچه است. از دیگر کاربردهای بتن پاشی، ساخت دیوارهای برشی بر روی دیوارهای با مصالح بنایی است.
روکش بتنی شامل لایه ای از بتن، میلگردهای طولی و خاموت های بسته می باشد. روکش بتنی مقاومت خمشی و برشی ستون را افزایش می دهد و افزایش شکل پذیری ستون در این حالت کاملاً مشهود است.
روکش بتن آرمه در مواردی که میزان شدت آسیب های وارده به ستون زیاد باشد و یا ستون از ظرفیت کافی در برابر نیروهای جانبی برخوردار نباشد، بکار گرفته میشود. روکش بتنی بسته به شرایط می تواند دور تا دور ستون و یا در یک وجه آن اجرا شود.
مناسب بودن طرح روکش بتنی به پیوستگی آن با عضو بستگی دارد . اگر ضخامت روکش بتنی کم باشد، افز ا یش سختی در ستون مقاوم سازی شده محسوس نمی باشد. روکش بتنی باعث افز ایش ابعاد ستون می گردد که علاوه بر مسائل معماری، وزن ساختمان را نیز افزایش میدهد.
قبل از اقدام به مقاوم سازی حتماً دقت گردد که مطابق بند ۹-۱۰-۸-۶ مبحث_نهم میتوان با انجام آزمایش مغزه_گیری و تامین مقاومت متوسط به اندازه ۸۵ درصد مقاومت مورد نظر ( به شرطی که مقاومت_فشاری هیچیک از نمونه ها کمتر از ۷۵ درصد مقاومت مورد نظر نباشند و همچنین مقاومت فشاری به دست آمده برای بتن با این روش از ۱۶ مگاپاسکال کمتر نگردد) میتوانبتن را قابل قبول تلقی کرد و نیازی به ارائه طرح مقاومسازی نیست.
[caption id="attachment_3042" align="alignnone" width="900"] بهسازی و مقاومسازی با ژاکت بتنی و فولادی[/caption]
در صورتیکه با در نظر گرفتن کلیه موارد ذکر شده در بند ۹-۱۰-۸-۶ مبحث نهم ، بتن قابل پذیرش نباشد، میتوان از یکی از روشهای مقاومسازی اقدام به ارایه طرح مقاومسازی برای ستونها نمود. دقت گردد که سازه باید شرایطی داشته باشد که حداقل ضوابط شکلپذیری فرض شده برای سازه مطابق ضوابط مبحث_نهم را تامین نماید؛ به بیان دیگر شرایط سازه بعد از ارایه طرح مقاومسازی باید محدودیتهای حد شکلپذیری فرض شده برای سازه درطرح اولیه را تامین نماید؛ در غیر این صورت لازم است کهسازه برای حد شکلپذیری پایینتری بارگذاری و طراحی شود و یا مطابق با ضوابط نشریه شماره ۳۶۰ ( دستورالعمل بهسازی_لرزه_ای ساختمان های موجود ) و راهنما و تفاسیر آن اقدام به طرح مجدد گردد.
برای ارایه طرح مقاومسازی به روش ژاکت بتنی ( Concrete Jacket ) میتوان در ETABS ، مقطع مورد نظر برای ستون را مطابق با شرایط جدید تعریف نمود. برای تعریف مقطع میتوان از Section designer کمک گرفت. مقطع شامل بخش موجود و بخش تقویت شده آن به صورت ژاکت بتنی میباشد. ژاکت بتنی در پیرامون ( یا برخی وجوه خارجی ) مقطع موجود به صورت ترکیبی از بتن و آرماتور خواهد بود. برای پیوستگی بین بتن جدید و قدیم باید از روشهای اتصال تعریف شده مطابق فصل ۱۷ آیین نامه ACI 318-14 استفاده نمود. باید دقت نمود که اگر آرماتورهای موجود در قسمت ژاکت جهت تامین مقاومت لرزه ای مورد نظر باشند، باید ضوابط لرزه ای نظیر فواصل بین خاموتها برای آنها تامین گردد. ضمن اینکه باید ابعاد مقطع با شرایط جدید محدودیتهای هندسی مربوط به ضوابط لرزه ای مبحث نهم در فصل ۲۳ ، ضوابط حداقل و حداکثر درصد آرماتور و دیگر ضوابط لرزه ای فصل ۲۳ این آیین نامه را تامین نماید.
به عناصر ضعیف ، مقطع ساخته شده با شرایط جدید را اختصاص میدهیم و سازه را با شرایط جدید تحلیل و سپس طراحیمیکنیم. با یک فرآیند سعی و خطا مقطع بهینه برای عناصر ضعیف را به دست می آوریم. طبعاً تغییر در مقاطع باعث تغییر در زمان_تناوب سازه ، دریفت و …. میشود که لازم است این موارد نیز بازبینی گردد.
نهایتاً بعد از رسیدن به مقطع بهینه برای تقویت ستونها ، لازم است طرح مناسبی جهت اتصال بتن قدیم و جدید ارایه دهیم. برای این موضوع میتوانیم از ضوابط فصل ۱۷ آیین نامه ACI318-14 کمک بگیریم. جهت استخراج نیروی موجود در مرز بتن قدیم و جدید ، میتوانیم با استخراج نیروی برشی ، لنگر خمشی و نیروی محوری موجود در مقطع جدید ، مقدار تنش در مرز دو لایه بتن را محاسبه کرده و طرح مناسبی جهت اتصال این دو ارایه نماییم.
مزایای استفاده از ژاکت بتنی
1. امکان اصلاح همزمان کلیه مشکلات سختی و مقاومتی در قابهای بتنی
2. اصلاح اتصالات در قابها
3. امکان اصلاح باربری ثقلی ستونها
4. سهولت ایجاد پیوستگی بین اعضا
5. عدم نیاز به پوشش ضد حریق
6. دخالت ناچیز در معماری
 
معایب استفاده از ژاکت بتنی
1. افزایش وزن قابل توجه در سازه
2. افزایش ابعاد تیر و ستونها و کاهش فضای مفید
3. زمان زیاد برای اجرای طرح
4. هزینه نسبتا زیاد
5. نیاز به قالب بندی و عملیات اجرایی متعدد
 

 
[caption id="attachment_3056" align="alignnone" width="821"] الف- بهسازی مقاومت خمشی ستون
ب-بهسازی مقاومت برشی ستون[/caption]
اگر بنا به دلایلی افزایش ظرفیت برشی بدون افزایش ظرفیت خمشی مد نظر باشد، پوشش بکار گرفته شده می تواند به سقف و تیرها متصل نباشد و اگر افزایش ظرفیت خمشی ستون نیز مد نظر است پوشش بکار گرفته شده باید از سقف عبور نماید.
 

 

 

روش استفاده از پیش تنیدگی موضعی و ژاکت بتنی به صورت ترکیبی در مقاومسازی تیرهای بتنی

سیستم های کنترل سازه

سیستم‌های کنترلی سازه، بسیار زیاد هستند. سیستم‌های کنترل سازه‌ای به سه دسته کلی Passive یا غیرفعال، Active یا فعال و Semi-Passive یا نیمه فعال تقسیم بندی می‌شوند. سیستم‌های فعال در حال حاضر چندان قابل اطمینان نیستند و نیاز به پیشرفت بیشتری در علم مهندسی و تکنولوژی ساخت هست. در این سیستم‌ها نیاز به یک منبع خارجی یا چند محرک است و این محرک‌ها (Actuators) نیروهایی را مطابق با حالات از پیش تعریف شده به سازه وارد می‌سازند. این نیروها ممکن است جهت اضافه‌ یا مستهلک نمودن انرژی سازه بکار روند‌‌. در یک سیستم کنترل فعال همواره جهت راه اندازی محرک‌های الکترومکانیکی یا الکتروهیدرولیکی سیستم، که باعث اعمال نیروهای کنترل به سازه می‌شوند، به یک منبع بزرگ انرژی نیاز است. نیروهای کنترل بر اساس بازخوردهای حاصل از سنسورهایی که با اندازه گیری پاسخ سازه و یا تحریک اعمال شده به آن بدست می‌آیند، ایجاد می‌شوند. از آنجایی که سیستم‌های کنترل فعال جهت عملکرد به یک منبع انرژی خارجی نیاز دارند، لذا لازم است که این منبع انرژی در زمان وقوع رویدادهای شدید بدون تغییر و آسیب باقی بماند تا یکپارچگی سازه و عملکرد آن تحت الشعاع قرار نگیرد‌. همچنین سیستم سازه بایستی به صورت مدام توسط کامپیوتری مانیتورنیگ شود.
در سیستم کنترل غیرفعال، سختی یا میرایی سازه به طور مقتضی و بدون نیاز به منبع انرژی خارجی جهت عملکرد و بارگذاری در سیستم تغییر می‌کند. در یک سیستم کنترل غیر فعال به منبع خارجی نیرو جهت عملکرد سیستم کنترل نیازی نیست. سیستم با استفاده از حرکت سازه، نیروهای کنترل را بوجود می‌آورد. نیروهای کنترل به صورت تابعی از پاسخ سازه در محل سیستم کنترل غیر فعال ایجاد می‌شوند‌. برای موثر بودن این سیستم کنترل، همواره نیاز به یک پیش بینی قابل اعتماد از بارهای طراحی و یک مدل عددی دقیق از سیستم فیزیکی است. سیستم‌هایی که در این طبقه‌بندی قرار می‌گیرند، سیستم‌های قابل اطمینانی هستند. ازاینرو سیستم‌های نسبتاً ساده‌ای هستند و در طول زمانِ زلزله رفتار متعارف و قابل پیش‌بینی را از خود بروز می‌دهند. آنها انرژی را با حرکات خودشان مستهلک می‌کنند و یا انرژی جنبشی را به گرما تبدیل می‌کنند. نظر به اینکه این وسایل نمی‌گذارند که انرژی به داخل سازه وارد شود، بنابراین سازه‌ها نیز دچار ناپایداری نخواهند شد. از جمله مزایای این وسایل این است که نیازی به تعمیر و نگهداری در طول عمرشان بسیار کم است. از جمله وسایل مقاوم که می‌توانند مورد اشاره قرار گیرند عبارتند از:
بیس ایزولاتورها (Base Isolator)
میراگرهای جرمی Tuned Mass Dampers (TMD)
میراگرهای مایع Tuned Liquid Dampers (TLD)
میراگرهای فلزی جاری‌شونده Metallic Yield Dampers
میراگرهای مایع ویسکوز Viscous Fluid Dampers
میراگرهای اصطکاکی Friction Dampers
مثلا سیستم قاب مهاربندی شده همگرا، یک سیستم غیرفعال است که در آن اتلاف انرژی ورودی توسط جاری شدن مهاربندها در کشش و فشار تامین می‌شود و به نوعی سیستم میراگر جاری شونده است.
منبع: کانال دکترعلیرضایی

دانلود اسلایدهای آموزشی بهسازی و مقاوم سازی سازه ها

دانلود اسلایدهای آموزشی بهسازی و مقاوم سازی سازه ها
دکتر سرو مقدم
پژوهشگاه زلزله
 

تعداد اسلایدها: 246
حجم فایل: 16.2 مگابایت

انجام بهسازی و مقاوم سازی ساختمان

انجام بهسازی و مقاوم سازی ساختمان

توسط نرم افزار Etabs و آیین نامه های ASCE41-13  و FEMA

علیرضا خویه

09382904800

نمونه تمرین بهسازی لرزه ای سازه ها

1- در انجام یک مطالعه تحلیل خطر برای یک سایت صنعتی واقع بر روی خاک تیپ 2، حداکثر شتاب  حرکت زمین
برای 10% احتمال فراگذشت در 50 سال، برابر g 39.0 و برای 2% احتمال فراگذشت در 50 سال، برابر g 59.0 تعیتین
شده است. با استفاده از دو رکورد زلزله داده شده قبلی که به 59.0=PGA مقیتاس شتده استت، طیف های شتاب  و
سرعت محاسبه شده و شتا طیفی در پریود 2.0 ثانیه )Ss(و سرعت طیفی در پریود 0.1 ثانیه )که با تقسیم بر 30 برابر
با S1 میگردد(، تعیین شود. سپس با استفاده از آیین نامه بهسازی 360 نسبت به تعیین طیفهای طراحی برای دوره های
بازگشت 2475 سال و 475 سال اقدام نمایید. در نهایت طیف 475 ساله را با طیف طراحی استاندارد 2800 برای ختاکی
تیپ 2 ، شدت 35.0=A ، و ضریب اهمیت 1 مقایسه نمایید. برای یک سازه با پریود 5.1 ثانیه مقادیر شتا طیفی دو
طیف تولید شده را بررسی کنید. 

 

2- برای انجام مطالعات آسیب پذیری یک ساختمان بتنی تعدادی کر بتنی اخذ شده است که مشخصات آنهتا در لیست
پیوست ارائه شده اند. با فرض آنکه قطر نمونه ها 5 سانتیمتر بوده و نیز مواردی چون مرطو بودن ، وجتود میلگترد در
برخی نمونه ها، و آسیب دیدگی نمونه های تهیه شده در حین نمونه برداری وجود داشته باشد، نسبت به تعیین مقاومت
حد انتظار و مقاومت کران پائین بتن و COV نمونه گیری اننجام شده قدام نمائید.

برای حل تمرین اول از نرم افزار SeismoSignal استفاده می شود:

 

دانلود حل در ادامه مطلب

دریافت فایل
عنوان: تمرین حل شده ی بهسازی لرزه ای سازه ها
حجم: 1.9 مگابایت
توضیحات: تمرین حل شده ی بهسازی لرزه ای سازه ها

<br /> مقاوم سازی بتن به روش NSM

در مواقعی که امکان ایجاد یک شکاف سطحی بر روی سطح بتن وجود داشته باشد، روش مقاوم‌سازی به روش NSM انتخاب بسیار عاقلانه‌ای می‌باشد. این روش نیاز به آماده‌سازی سطح را به میزان بالایی کاهش می‌دهد و همچنین ریسک ایجاد شرایط بحرانی در اجرای موفق و مؤثر سیستم مقاوم‌سازی و نیاز به اجرای سیستم‌های Lay-Up در کارگاه را از بین می‌برد. به دلیل اینکه میلگرد و یا لمینیت در سطح بیشتری به بتن چسبیده، لذا در این سیستم هنگام انتقال یک نیروی مشابه درروش EBR میزان کمتری تنش برشی در بتن ایجاد می‌شود. ازاین‌رو طول توسعه (Development Length) درروش NSM بسیار کمتر بوده و می‌توان تقریباً از کل ظرفیت مقاومت FRP استفاده کرد پیش ازآن‌که گسیختگی ناشی از چسبندگی حاصل شود. اجرای این سیستم نیاز به نیروی آموزش‌دیده خاصی ندارد و طراحی آن با در نظر گرفتن راهنمایی‌های ACI 440-2 انجام می‌شود.
به‌عبارت‌دیگر درروش NSM، همان‌طور که در شکل زیر مشاهده می‌شود نوارها یا میلگردهای مصالح مقاوم کننده در شیارهایی که در وجه کششی بتن ایجادشده‌اند، چسبانده می‌شوند و پوشش سیمانی و یا چسب اپوکسی روی آن‌ها قرار می‌گیرد. به‌طورکلی برخی از مزایای روش‌های NSM نسبت به روش EBR عبارتند از: بهبود پیوستگی و انتقال نیرو به بتن اطراف به دلیل محصور شدن نوار داخل شیار، محافظت از نوار در برابر عوامل محیطی خارجی و عدم نیاز به آماده‌سازی سطحی بتن بعد از ایجاد شیارها.

راهنمای نصب سیستم مقاوم‌سازی به روش NSM
گام اول) ابتدا محل شکاف طبق نقشه‌های تأمین‌شده توسط مهندس طراح مشخص‌شده و با ماژیک نشان می‌خورد. سپس توسط دستگاه مناسب و حفظ مسائل ایمنی شکاف ایجاد می‌شود (تصویر ۱). بعد نهایی (عمق و عرض) این شکاف برای میلگردهای FRP معمولاً ۱٫۵ برابر قطر میلگرد و در لمینیت ها عرض شکاف ۳ برابر ضخامت لمینیت و عمق آن برابر ۱٫۵ برابر عرض لمینیت (تصویر ۲)  است.

نکات اجرایی این گام:
استفاده از ابزار مناسب همچون یک فرز با تیغه الماس، ریل هدایت کننده تیغه در مسیر مستقیم و سایر ابزارهای دیگر ایجاد شکاف را آسان‌تر می‌کنند. توصیه می‌شود در برخی از موارد به‌جای برش یک مرحله‌ای شکاف چند خط شکاف ایجاد شود و سپس بتن بین آن‌ها برداشته شود تا شکاف نهایی ایجاد شود.
گام دوم) قلم‌تراش کردن تکه‌های بتن در شکاف که توسط فرز برش نخورده‌اند و ایجاد یک شکاف عاری از هرگونه بتن و سنگدانه (تصویر ۳).

گام سوم) داخل شکاف از وجود هرگونه گردوغباری توسط پمپ هوا یا جاروبرقی پاک شود.
نکته اجرایی این گام: هیچ نیازی به برس زدن و ایجاد سطح غیر صاف با هر وسیله‌ای وجود ندارد.
گام چهارم) برای اینکه پس از اجرای سیستم مقاوم‌سازی ظاهر عضو بتنی آسیبی نبیند و به خاطر مسائل زیبایی می‌توان سطح کنار شکاف توسط نوارهایی پوشیده شود تا حین تزریق چسب به بتن بیرون شکاف نچسبد. (تصویر ۴)
نکته اجرایی این گام: برای افزایش سرعت و تسهیل این مرحله نواری یک پارچه روی شکاف و بتن اطرافش قرار می‌دهیم و سپس با کاتر روی شکاف را برش می‌زنیم.

گام پنجم) شکاف را تقریباً تا نیمه با چسب پر می‌کنیم (تصویر ۵).

گام ششم) میلگرد و یا لمینیت را آغشته به چسب کرده و در داخل شکاف فرو می‌بریم. در این مرحله باید مطمئن شویم که چسب بدون اینکه حباب‌های هوا در آن ایجاد شود بتواند FRP را احاطه کند.
گام هفتم) داخل شکاف را کامل با چسب پر می‌کنیم تا مطمئن شویم که FRP کاملاً پوشانده شده است (تصویر ۶).

گام هشتم) اضافه چسب توسط لیسه یا ماله (تصویر ۷) برداشته شود.

گام نهم) نواری که در گام چهارم بر روی سطح بتن قرار داده بودیم را از بتن جدا می‌کنیم (تصویر ۸).
نکته اجرایی این گام: پیش از اینکه چسب سفت شود این کار انجام شود.

درنهایت سیستم مقاوم‌سازی شده مطابق تصویر ۹ زیر خواهد بود.

رادیاب