مهندسی عمران Civil Engineering | آموزش و دانلود PDF | AutoCAD , Etabs ,SAP2000

در طرح ظرفیتی، اعضایی که به فیوز سازه‌ای (مثل مهاربندها در قاب‌های مهاربندی شده همگرا) متصل هستند، بایستی برای حداکثر ظرفیت عضو فیوز طراحی شوند تا از عدم جاری شدن این اعضا (به عبارتی قوی‌تر بودن آنها نسبت به مهاربند) اطمینان حاصل شود. این کار یا بصورت دستی بایستی صورت گیرد یا با استفاده از ترفندهای نرم‌افزاری. برنامه ETABS قادر به کنترل این مورد نیست.
 
طراحی مهاربند همگرا براساس نیروهای توزیع شده استاندارد 2800 در ارتفاع بوده و با توجه به سهم نیرویی آن طراحی می‌شود. طراحی مهاربند همگرا بایستی بصورت فشاری باشد بدین صورت که باید به عنوان یک عضو فشاری (مثل ستون تحت بار محوری) طراحی شود. البته در صورتی که بصورت معمولی بخواهیم طراحی کنیم، می‌توان بصورت صرفا کششی نیز طراحی شود. این مورد درباره مهاربندهای هفتی و هشتی برقرار نبوده و لاغری آنها نباید از حدود 115 (برای Fy=2400) کمتر باشد. بنابراین اگر می‌خواهید ظرفیت مهاربند را برای کفایت مقطع آن بررسی کنید، بایستی نیروی محوری ایجاد شده در آن تحت ترکیب بارهای ضریبدار یا همان Pu از مقدار Phi*Pnc کمتر باشد. با راست کلیک بر روی المان مهاربند مطابق شکل زیر، این دو مقدار نشان داده شده است. مقدار Pnc براساس مفاد بند 10-2-4-1 تعیین می‌شود. مقدار Phi نیز برابر 0.9 است. مقدار Pnt ظرفیت کششی بوده که طبق بند 10-2-3-4 مبحث دهم تعیین می‌شود و در واقع همان FyAg است. بنابراین اگر مهاربند را بصورت فشاری طراحی کنیم، ملاک Pnc است.

 
برگرفته از کانال دکتر علیرضایی