سختی های کاهش یافته و مقاطع ترک خورده
مهندس علیرضا خویه |
|
۰ نظر
در سازههای فولادی از سختی کاهش یافته فقط بایستی برای تعیین مقاومتهای مورد نیاز اعضا استفاده نمود و در کنترل جابجایی، دوره تناب و کنترل خیز اجزا نبایستی از آن استفاده شود.
در سازههای بتنی برای تعیین دوره تناوب بایستی از سختی کاهش نیافته اعضا استفاده نمود. به این منظور ضریب سختی تیرها و ستونها 1.5 برابر شده به ترتیب برای تیرها و ستونها و دیوارها از ضرایب 0.5 و 1.0 و 1.0 استفاده میشود. ضریب 0.5 برای در نظر گرفتن اثر ترک خوردگی تحت بارهای سرویس است. این مورد در بند 3-3-3-3 استاندارد 2800 گفته شده است. طبق بند 3-5-5 استاندارد 2800 برای کنترل جابجایی این سازهها بایستی از ضرایب ترک خوردگی 0.35 و 0.7 برای تیرها و ستونها و 0.35 یا 0.7 برای دیوارها (بسته به میزان ترک خوردگی آنها) استفاده نمود.
در سازههای بتنی برای تعیین دوره تناوب بایستی از سختی کاهش نیافته اعضا استفاده نمود. به این منظور ضریب سختی تیرها و ستونها 1.5 برابر شده به ترتیب برای تیرها و ستونها و دیوارها از ضرایب 0.5 و 1.0 و 1.0 استفاده میشود. ضریب 0.5 برای در نظر گرفتن اثر ترک خوردگی تحت بارهای سرویس است. این مورد در بند 3-3-3-3 استاندارد 2800 گفته شده است. طبق بند 3-5-5 استاندارد 2800 برای کنترل جابجایی این سازهها بایستی از ضرایب ترک خوردگی 0.35 و 0.7 برای تیرها و ستونها و 0.35 یا 0.7 برای دیوارها (بسته به میزان ترک خوردگی آنها) استفاده نمود.