انتخاب نوع اتصال تیر به ستون

انتخاب نوع اتصال به عوامل زیادی بستگی دارد. بطور کلی اتصالات تیر به ستون را می‌توان در دو طبقه‌بندی ساده و گیردار (با صرف نظر از اتصالات نیمه گیردار) تقسیم بندی نمود. اگر بخواهیم براساس فن اتصال تقسیم بندی کنیم، می‌توانیم به دو دسته اتصالات پیچ و مهره و اتصالات جوشی تقسیم بندی نماییم. در مورد اتصالات ساده بیشتر از اتصالات نبشی یا ورق قاب شده در جان یا نبشی یا ورق زیرسری با و یا بدون سخت کننده استفاده می‌شود. استفاده از نبشی جان یکی از روش‌های ساده و معمول در اجرای اتصالات مفصلی تیر به تیر و تیر به ستون است. این نوع اتصال را می‌توان توسط جوش یا پیچ انجام داد. اتصال نبشی‌ها به جان تیر و یا بال ستون می‌تواند توسط پیچ نیز صورت گیرد. آیین‌نامه‌های طراحی ایجاد فاصله‌ای حدود2 تا 15 میلیمتر بین انتهای تیر و بال یا جان ستون توصیه می‌کنند. در صورتی که در تیر نیروی محوری داشته باشیم و اتصال نیز مفصلی باشد، استفاده از نبشی یا ورق جان می‌تواند مفید باشد. اتصالات ساده نشسته تقویت شده و یا تقویت نشده نیز یکی از پرکاربردترین اتصالات ساده هستند. در این اتصال تیر بر روی یک نشیمن که می‌توان انعطاف‌پذیر (سخت نشده) یا سخت (تقویت شده) باشد، قرار می‌گیرد. در اتصالات انعطاف‌پذیر معمولاً از نبشی استفاده می‌شود.
نوع بعدی اتصالات، اتصالات گیردار هستند که برای قاب‌های خمشی بایستی از انواع پیش تایید شده آنها استفاده نمود. اتصالات از پیش تایید شده برای قاب‌های خمشی متوسط و ویژه ، اتصالاتی هستند که در آیین نامه AISC-358 و مبحث دهم، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. به عبارتی استفاده از این اتصالات بر طبق روابط بیان شده در این آیین‌نامه و همچنین رعایت کردن ضوابط آنها امکانپذیر است و نیاز به کنترل و ضوابط خاصی نیست. همانگونه که از نام این اتصالات معلوم است، اتصالات از پیش تایید شده نیاز به هیچ کنترلی ندارند و از پیش توسط آیین‌نامه‌های معتبر جهان مورد تایید قرار گرفته‌اند و می‌توان با خیالی آسوده از این نوع اتصال در طراحی سازه‌های فولادی در مناطق لرزه خیز زیاد استفاده نمود.

[caption id="attachment_3139" align="alignnone" width="1440"] طراحی اتصالات فولادی در Etabs - ساختمان فولادی در Etabs[/caption]

در این حالت کلیه اتصالات باید بصورت صلب در نظر گرفته شوند. همچنین کلیه جوش های بکار رفته در این اتصالات باید از طریق آزمایش‌های غیر مخرب نظیر رادیوگرافی و التراسونیک (فراصوتی) تایید گردند. طبق ضوابط مبحث دهم و AISC-358، اتصالات گیردار از پیش تایید شده را می‌توان بصورت زیر خلاصه نمود:
1- اتصال مستقیم تیر با مقطع کاهش یافته (RBS).
2- اتصال فلنجی چهار پیچی بدون استفاده از ورق لچکی (BUEEP).
3- اتصال فلنجی چهار پیچی یا هشت پیچی با استفاده از ورق لچکی (BSEEP).
4- اتصال پیچی به کمک ورق‌های روسری و زیر سری (BFP).
5- اتصال جوشی به کمک ورق‌های روسری و زیر سری (WFP).
6- اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی (WUF-W).
7- اتصال کایزر پیچی با براکت (KBB).
8- اتصال کان‌ایکس‌ال (ConXtech ConXL).
9- اتصال با ورق کناری (SidePlate).
تمام اتصالات فوق به غیر اتصال جوشی به کمک ورق‌های روسری و زیر سری (ردیف 5) را می‌توان در قاب‌هاب خمشی با شکل‌پذیری متوسط و ویژه مورد استفاده قرار داد. برخی ملاحظات این اتصالات بصورت زیر است:
- در صورتی که قاب خمشی ویژه داشته باشید، استفاده از اتصال جوشی به کمک ورق‌های روسری و زیر سری (WFP) مجاز نیست.
- استفاده از اتصال کان‌ایکس‌ال (ConXtech ConXL) و اتصال کایزر پیچی با براکت (KBB) و اتصال با ورق کناری (SidePlate) دارای حق مالکیت معنوی (Copyright) بوده و دارای حق ثبت اختراع (patent rights) است.
- استفاده از اتصال جوشی به کمک ورق‌های روسری و زیر سری (WFP) به سبب ابعاد زیادی که برای ورق‌های روسری و زیرسری ایجاد می‌شود، معمولا اجرایی نیست.
- در استفاده از اتصال فلنجی چهار پیچی یا هشت پیچی با استفاده از ورق لچکی (BSEEP) و همچنین اتصال فلنجی چهار پیچی بدون استفاده از ورق لچکی (BUEEP) بایستی دقت نمود. ورق‌های فلنج مورد استفاده در این اتصالات ممکن است در معماری و کف سازی نمایان شود. به ملاحظات معماری و جزئیات کفسازی باید دقت شود. همچنین عدم جف و جور شدن ورق‌ها روی هم یکی از مشکلات اجرایی این اتصالات است که نیاز به دقت بالا در اجرا دارد.
- اتصال مستقیم تیر با مقطع کاهش یافته (RBS) می‌تواند اتصال مناسبی باشد ولی باید به مشکلات اجرایی آن برای نصب تیر بین ستون دقت نمود. به سبب اتصال مستقیم تیر به ستون، طول تیر بین دو ستون بایستی در نهایت دقت ساخته شود در غیر اینصورت جوش شیاری اتصال بال تیر به ستون ممکن نیست.
- یکی از بهترین اتصالات گیردار را می‌توان اتصال پیچی به کمک ورق‌های روسری و زیر سری (BFP) دانست. وجود گپ بین تیر و ستون (حدود 1.5 تا 2 سانتیمتر) سبب راحتی در اجرای این اتصال می‌شود.

منبع :کانال دکتر علیرضایی

چه زمانی نیاز به آرماتور برشی نمی باشد؟

طبق ضوابط ACI در صورت وجود شرایط زیر نیازی به آرماتور برشی نیست.
9.6.3.1 A minimum area of shear reinforcement, Av,min, shall be provided in all regions where Vu > 0.5ϕVc except for the cases in Table 9.6.3.1. For these cases, at least Av,min shall be provided where Vu > ϕVc.
برای تیرهای مستطیلی:
h≤25 cm
برای تیرهای T شکل:
h≤min(60 cm, max(2.5hf,0.5bw))
در روابط فوق h ارتفاع تیر بوده و همانطور که در این بند گفته شده، حداقل آرماتور برشی در حالتی که Vu > ϕVc باشد، نیاز است. در این حالت به مانند بند 9-15-6-3 نیازی نیست وقتی Vu از 0.5Vc بیشتر می‌شود، آرماتور برشی تعبیه نمود و باید در حالتی که Vu > ϕVc، آرماتور برشی تعبیه نمود. در مبحث نهم به این صراحت گفته نشده است.
@AlirezaeiChannel

طراحی ساختمان با ضریب نامعینی متفاوت در هر جهت در Etabs

ترکیب بارها برای حالتی که  ضریب نامعینی متفاوت درجهت X  و Y مثلا ضریب نامعینی در یک جهت ۱/۲ و در جهت دیگر ۱ باشد.

 

اگر از ترکیب بارهای پیش فرض برنامه استفاده میکنید، خیر. در حالتی که در تنظیمات آییننامهای، مقدار Rho را هر عددی بدهید، در ترکیب بارهای پیشفرض برنامه در هر دو جهت اعمال میکند.

اگر از ترکیب بارهای ساخته شده توسط خودتان استفاده میکنید، میتوانید در ترکیب بارها ضرایب مربوط به بارهای زلزله در هر چهت را اصلاح و متناسب با ضریب نامعینی آن جهت وارد نمایید. حال شاید تغییر تمام ترکیب بارها برای این منظور سخت باشد.  برای این منظور می‌توانید از راهکار زیر استفاده کنید:

1- از مسیر Define menu > Load Combinations ، یک ترکیب بار به نام EXRho بسازید که در آن فقط نیروی زلزله EX با ضریب Scale Factor ، برابر 1 وجود داشته باشد.

2- از مسیر Define menu > Load Combinations ، برای دیگر حالات بارگذاری زلزله EXP، EXN، EY، EYN، EYP نیز ترکیب بارهای مشابهی با اسامی EXPRho، EXNRho، EYRho، EYNRho و EYPRho ایجاد نمایید. بنابراین در کل 6 ترکیب بار که در آنها 6 حالت بار زلزله وجود دارد را تولید نموده‌ایم. ضریب Scale Factor ، برای همه آنها یک باشد.

3- حال در ترکیب بارهایی که ایجاد می‌کنید که شامل بار زلزله هستند، به جای اضافه کردن حالت بار زلزله در آنها، ترکیب بارهای ایجاد شده در فوق را در آنها قرار دهید. به عنوان مثال ترکیب بار شامل نیروی زلزله شما به این صورت خواهند شد:

1.2D + 1.0EXRho + L + 0.2S

1.2D - 1.0EXRho + L + 0.2S

1.2D + 1.0EXNRho + L + 0.2S

1.2D - 1.0EXNRho + L + 0.2S

1.2D + 1.0EXPRho + L + 0.2S

1.2D - 1.0EXPRho + L + 0.2S

1.2D + 1.0EYRho + L + 0.2S

1.2D - 1.0EYRho + L + 0.2S

1.2D + 1.0EYNRho + L + 0.2S

1.2D - 1.0EYNRho + L + 0.2S

1.2D + 1.0EYPRho + L + 0.2S

1.2D - 1.0EYPRho + L + 0.2S

0.9D + 1.0EXRho   

0.9D - 1.0EXRho   

0.9D + 1.0EXNRho   

0.9D - 1.0EXNRho   

0.9D + 1.0EXPRho   

0.9D - 1.0EXPRho   

0.9D + 1.0EYRho   

0.9D - 1.0EYRho   

0.9D + 1.0EYNRho   

0.9D - 1.0EYNRho   

0.9D + 1.0EYPRho   

0.9D - 1.0EYPRho   

 

4- حال در هر پروژه‌ای که مقدار Rho در جهت X برابر 1.2 و در جهت y برابر 1.0 بود، تنها با تغییر Scale Factor در سه ترکیب بار EXRho، EXNRho و EXPRho  در تمام ترکیب بارها این ضریب تغییر کرده و نیازی به اصلاح ضریب تمام ترکیب بارها نیست. برای جهت y هم به همین ترتیب.

منبع: کانال دکتر علیرضایی

http://etabs-sap.ir/%D9%85%D9%81%D9%87%D9%88%D9%85-%D8%B6%D8%B1%DB%8C%D8%A8-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B9%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%87-rho-%D9%88-%D9%86%D8%AD%D9%88%D9%87-%DB%8C-%D8%A7%D8%B9%D9%85%D8%A7%D9%84/

اشتباه در بند ۹_۱۷_۳_۱_۵ مبحث ۹

اشتباه در بند ۹_۱۷_۳_۱_۵  مبحث ۹ در تعیین درصد حجمی آرماتور
این بند از مبحث نهم دارای اشکال تایپی است و متاسفانه بعد از چند سال از انتشار مبحث نهم هنوز در غلط نامه آن ذکر نشده است. جای اعداد 0.01 و 0.008 برعکس است. متن اصلی آن به نقل از آیین‌نامه CSA بصورت زیر است:
For reinforced members with an overall depth, h, exceeding 750 mm, longitudinal skin reinforcement shall be uniformly distributed along the exposed side faces of the member for a distance 0.5h – 2(h–d) nearest the principal reinforcement. The total area of such reinforcement shall be ρskAcs , where Acs is the sum of the area of concrete in strips along each exposed side face, each strip having a height of 0.5h – 2(h–d) and a width of twice the distance from the side face to the centre of the skin reinforcement (but not more than half the web width), and where ρsk = 0.008 for interior exposure and 0.010 for exterior exposure.
در متن فوق که عینا در مبحث نهم ذکر شده Acs مجموع نوارهای گونه است که در شکل زیر نشان داده شده است. فضای داخلی و خارجی منظور قرار گیری تیر در فضای خارج و شرایط محیطی بهره‌برداری است. برای فضای خارجی با توجه به احتمال بیشتر نفوذ رطوبت در اثر ترک، مقدار آن بیشتر داده شده است.

 
@AlirezaeiChannel

تعیین ضخامت و عرض ورق زیر سری و روسری

طراحی اتصال گیردار ( تعیین ضخامت و عرض ورق زیر سری و روسری)

در اتصال گیردار جوشی به کمک ورق‌های روسری و زیرسری  (WFP) ورق‌های بالایی و پایینی اتصال توسط جوش به بال‌های ستون جوش شده و از طرف دیگر به بال‌های تیر توسط جوش متصل می‌شوند. عرض ورق زیرسری (bpb) بر اساس عرض بال تیر (bbf) تعیین می‌شود. به طوریکه فضای کافی برای جوش داشته باشیم:
Bpb=Bbf+5cm
ضخامت ورق زیرسری (tpb) براساس نیروی کششی ناشی از لنگر متحمل ایجاد شده در محل مفصل پلاستیک طراحی می‌شود. عرض قسمت باریکتر ورق روسری براساس عرض بال تیر (bbf) تعیین می‌شود.
B2pt=Bbf-5cm
ضخامت ورق روسری (tpt) بصورت براساس مساحت ورق بالا تعیین می‌شود. به سبب اینکه ورق بالایی کمتر است، برای جبران کاهش مساحت ایجاد شده، طبیعتاً بایستی ضخامت بیشتری داشته باشد تا همان لنگر را بتواند تحمل کند.
@AlirezaeiChannel

مدلسازی پی و فونداسیون در SAP2000

مدلسازی پی و فونداسیون در SAP2000 با استفاده از فنرهای سطحی فشاری

با استفاده از مسیر Assign menu > Frame > Line Springs می‌توانید به المان‌های خطی یک فنر خطی اختصاص دهید. برای المان‌های سطحی نیز می‌توان از مسیر Assign menu > Area > Area Springs این کار را انجام دهید. حال فرض کنید می‌خواهیم به یک المان قابی فنری را اختصاص دهیم:
برنامه بطور خودکار به المان‌های اختصاص داده شده، در جهت هر یک از محورهای محلی دلخواه کاربر، فنر اختصاص می‌دهد. فنرها را می‌توان بصورت خیلی ساده صرفا کششی یا صرفا فشاری یا در هر دو حالت در نظر گرفت. در بخش Spring Type نوع رفتار فنر را مشخص نمایید. در صورتی که در بخش Simple رفتار را مشخص نمایید برنامه بطور خودکار و سریع رفتارهای پیش فرض را در اختیار کاربر قرار خواهد داد. در بخش Spring Stiffness per Unit Length مقدار سختی بر واحد طول المان خطی را مشخص نمایید. در صورتی که گزینه Tension and Compression فعال شده باشد، فنر اختصاص داده شده هم در حالت کششی و هم در حالت فشاری کار خواهد کرد. در صورتی که گزینه Tension Only انتخاب شده باشد، فنر صرفا کششی و در صورتی که Compression Only انتخاب شده باشد، فنر رفتاری صرفا فشاری خواهد داشت. توجه داشته باشید که کار در اینجا تمام نیست و برای اینکه فنر اختصاص داده شده رفتاری صرفا کششی یا فشاری داشته باشد، بایستی نوع تحلیل استفاده شده را نیز غیرخطی در نظر گرفته باشید.
منبع: @AlirezaeiChannel

آیین نامه ی طراحی ساختمان ها در برابر خرابی پیش رونده PROGRESSIVE COLLAPSE

آیین‌نامه‌ طراحی سازه‌ها در برابر انهدام پیشرونده DESIGN OF BUILDINGS TO RESIST PROGRESSIVE COLLAPSE [ Etabs-SAP.ir ].zip
DESIGN OF BUILDINGS TO RESIST PROGRESSIVE COLLAPSE
UNIFIED FACILITIES CRITERIA (UFC)

 
تعداد صفحات: 245
حجم فایل:
 
http://etabs-sap.ir/%D8%AA%D8%AD%D9%84%DB%8C%D9%84-%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%A8%DB%8C-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-etabs-%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%AC%D8%A7%D8%B1/

تحلیل حرارتی در ایتبس

کنترل سازه برای حرارت(تحلیل حرارتی در ایتبس ورژن 9.7.4)
از بین بارهای وارده بر سازه یکی از بارها بارهای ناشی از اثرات خودکرنشی هستند.

• بارهای ناشی از اثرات خودکرنشی : اثرات خودکرنشی اثراتی هستند که بدون اعمال نیروهای خارجی در سازه های نامعین تنش های داخلی ایجاد میکنند که دلیل آن اعمال کرنش های اجباری به سازه است.تغییرات یکنواخت و غیر یکنواخت درجه حرارت یکی از این بارها هست.

انجام این کنترل باید بعداز تحلیل و طراحی لرزه ای سازه و بعداز کنترلهای هفتگانه سازه و ترسیم نقشه های اجرایی صورت گیرد.
تحلیل حرارتی معمولا در سازه های فولادی و در دهانه های بزرگ و سوله ها لازم هست که انجام بشه و به طبع بدلیل اختلاف دمایی که در اقلیم اجرایی پروژه وجود داره انقباضات و انبساطاتی در سازه ایجاد میشود که باعث ایجاد کشش یا فشار در عناصر سازه ای میشود که باید این موضوع دو تحت ترکیب بارهای خاص برسی بکنیم. روند انجام این کنترل به شرح زیر است :
1) ضریب انبساط فولاد برابر با
12×10^-6
میباشد که لازم است متریال فولادی که در نرم افزار ایتبس ساخته شده است اصلاح شود و ضریب انبساط بالا برای ان متریال وارد شود.
2) یک حالت بار حرارتی با اسم temperture و از نوع other در مسیر زیر ایجاد میکنیم :
Define/ static load case
3) حال با در دست داشتن اطلاعات از مقدار درجه حرارت منطقه ای که سازه قرار هست در آنجا ساخته شود باید به نرم افزار بفهمانیم که سازه دارای درجه حرارتی برابر با مثلا 30°c است. معمولا این عملیات را روی تیرهای سازه انجام میدهیم. برای این کار باید از مسیر زیر اقدام شود :
select all beam / assign / frame load / temperture load
در پنجره باز شده باید درجه حرارت محیط به واحد سلسیوس وارد شود و ok میکنیم و پنجره را میبندیم. لازم به ذکر هست که برای انجام این کنترل باید سقفهای سازه از دیافراگم صلب خارج شوند چون درصورت صلب بودن اثر بارهای حرارتی ازبین میروند که میتوان آنهارا از نوع none یا semi rigid انتخاب کرد.
4) ساخت ترکیبات مربوط به حرارت ، طبق مبحث ششم مقرارات ملی ساختمان ترکیب بارهایی که برای این کنترل باید استفاده شود به شرح زیر است :
1) 1.2D+0.5(LROOF OR SNOW)+1.2T
2) 1.2D+1.6L+1.6(LROOF OR SNOW)+ T
باید استفاده شود.
5) ترکیب بارهایی که ساخته شد باید مبنای طراحی قرار گیرند لذا از منوی DESIGN آنهارا انتخاب میکنیم.
6) سازه را تحلیل میکنیم و سپس طراحی را انجام میدهیم.
اعصایی که جوابگوی تنش ها و کرنشهای بوجود آمده نبودند رو باید OVER WRITE کنیم.
لازم به ذکر هست که این کنترل باید بعد از ترسیمات نقشه های اجرایی انجام شود و در این مرحله هریک از اعضایی که جوابگو نبودند و مقطع قوی تری به آنها اختصاص دادیم ، در نقشه های اجرایی باید اصلاح شود.
 
http://etabs-sap.ir/%d8%aa%d8%ad%d9%84%db%8c%d9%84-%d8%ad%d8%b1%d8%a7%d8%b1%d8%aa%db%8c-%d8%af%d8%b1-etabs/

نامنظمی مقاومت جانبی

نامنظمی مقاومت جانبی چطور کنترل میشود؟

طبقه نرم : مطابق بند 6-7-1-8-1-2 - ب مبحث ششم طبقه نرم به طبقه ای گفته می شود که سختی جانبی در طبقه ی مذکور از 70 درصد سختی جانبی طبقه روی خود کمتر باشد . همچنین در طبقه ای که سختی جانبی آن از 80 درصد متوسط سختی سه طبقه روی خود کمتر باشد طبقه را طبقه نرم می نامیم .

طبقه ضعیف : مطابق بند 6-7-1-8-1-2 - پ مبحث ششم طبقه ضعیف به طبقه ای اطلاق می شود که مجموع مقاومت جانبی طبقه مذکور از 80 درصد مقاومت جانبی طبقه روی خود کمتر باشد . مقاومت جانبی هر طبقه برابر است با مجموع مقاومت جانبی کلیه ی اجزای مقاومی که در برابر برش طبقه مقاومت از خود نشان می دهند .

به نظر میرسد مفهوم سختی جانبی و مقاومت جانبی به یک مسیر منتهی می شود چراکه هدف هر دو یکی است و آن هم استهلاک انرژی زلزله در طبقات می باشد .

برای این کنترل ابتدا باید سختی طبقه رو محاسبه کرد

از قواعد فیزیک به خاطر داریم که سختی فنر برابر با رابطه زیر می باشد :

F=K.Delta -> K=F/Delta

F :نیروی برشی طبقه
Deltaبرابر است با تغییر مکان ناشی از نیروی برشی حاصل از زلزله در طبقه مورد نظر ، توجه کنید که تغییر مکانی که باید بدست بیاریم متفاوت با تغییر مکانهایی است که تا به حال انجام دادیم

هر دو پارامتر به راحتی قابل برداشت هستند در نرم افزار

برای مثال یک ساختمان 10 طبقه رو درنظر بگیرید

که میخواهیم طبقات دوم و سوم اون رو برای نامنظمی بررسی کنیم

نیروی برشی طبقه از مسیر زیر قابل برداشت هست
Show table....analize.....result.....structure result.....story forces

برای محاسبه delta
ابتدا پای تمامی ستونهای طبقه دوم و سوم را گیردار میکنیم از مسیر زیر
Assign...joint restrantes...select all

بعد از اینکه پای ستونها گیردار شدند

سازه را مجدد تحلیل میکنیم

به مسیر زیر مراجعه می کنیم
Show table....analize.....result....displacement.....center of mass displacement

تغییر مکان طبقه دوم را برداشت میکنیم
تغییر مکان طبقه سوم را هم برداشت می کنیم بدون اینکه از عددی کم بکنیم(مثلا از جابجایی طبقه پایین بخواهیم کم کنیم این عدد را)

برای مثال
Delta story2=0.012 m
Delta story3=0.0015 m
F=35353 kg

با استفاده از رابطه ای که گفته شد
K2=35353/0.12= 2946083 kg/m
K3=35353/0.0015= 23568666 kg/m

نسبت سختی طبقه دوم بر سوم برابر است با:

Ratio = 2946083/23568666 = 1.2 > 0.7 crom %ok%

مطابق محاسبات بالا ، نتیجه می شود که سختی جانبی طبقه 2 از 70 درصد طبقه ی بالای خود بیشتر است و این طبقه ، طبقه ی نرم یا ضعیف محسوب نخواهد شد .

منبع: کانال محاسبات سازه

مراحل انجام تحلیل IDA و نتایج آن

در روش مهندسی زلزله بر اساس عملکرد برای ارزیابی سازه و تعیین عملکرد آن، نیاز به تعیین ظرفیت و نیاز لرزهای میباشد. برای این منظور بایستی از روش تحلیلی استفاده شود که در آن بتوان رفتار سازه و اجزاء آن و همچنین حرکات ناشی از زمین لرزه را به خوبی مدل کرد. از تحلیل IDA که مبنای آن انجام آنالیزهای دینامیکی غیرخطی با استفاده از مجموعه ای از رکوردهای مقیاس شده می باشد استفاده شده است.
این روش تحلیل برای اهداف مختلفی انجام میشود. بعضی ازکاربردهای این روش عبارت است از:
-1 درک رفتار سازه تحت زلزله های بسیار شدید و نادر
2- به دست آوردن درک بهتر از تغییرات پاسخ سازه با افزایش شدت لرزش زمین (تغییرات در الگوی تغییرشکل های حداکثر در ارتفاع سازه، آغاز روند کاهش سختی و مقاومت با در نظرگرفتن الگو و شدت آنها و ... )
-3 دست یابی به تخمین هایی از ظرفیت دینامیکیک لی سیستم
4- تعیین محدوده پاسخ یا تقاضا در برابر محدوده پتانسیل لرزش زمین
-5 به دست آوردن نرخ بازگشت سالیانه خسارت و عملکرد

مراحل انجام آنالیز IDA نیزبدین صورت می باشد:
-1 انتخاب مبنای اندازه گیری خسارت  (DM) مانند تغییرمکان حداکثر بامθroof یا تغییرمکان حداکثرطبقات{θn,...,θ2,θ1}max= θmax (n: تعداد طبقات سازه) و نیز انتخاب مبنای اندازه گیری شدت زلزله (IM) مانند بیشینه شتاب لرزش زمین (PGA) یا شتاب طیفی برای مود اول به ازای میرایی مورد نظر ),5(% =ξ TS1 a .
-2 انتخاب یک روش مناسب برای به مقیاس درآوردن رکوردهای انتخابی.
-3 انتخاب یک مبنای درست و دقیق برای میانیابی نقاط.
-4 استفاده از یک مبنای مناسب برای خلاصه سازی مجموعه رکوردها
-5 تعریف شاخصهای هر سطح عملکرد.
-6 استفاده از پاسخها جهت بررسی رفتار سیستم و نیز بررسی ارتباط بین منحنی ظرفیت (SPO) و (IDA)

منبع:مجموعه مقالات دکتر فرهاد دانشجو