<br /> مراقبت ، محافظت و عمل آوردن بتن

مراقبت ، محافظت و عمل آوردن بتن :

مراقبت بتن بطور خاص شامل تمهیداتی است که اجازه می دهنـد سـیمان موجـود در بـتن بـه مـدت لازم مرطوب بماند بطوریکه ذرات سیمان بتوانند تا آنجا که مقدور است با آب ترکیب شده و هیدراته شوند .
محافظت بتن به تمهیداتی گفته می شود که مانع اثر نامطلوب عوامل خارجی بر روی بتن جوان می شوند.
این عوامل عبارتند از : شسته شدن سیمان بتن با باران یا آب جاری ، سرد شدن سریع یا یخ زدن بتن ، لرزش ،ضربه ، سرد شدن نامتجانس بتن و … عمل آوردن عبارت است از تسریع گرفتن و سخت شدن بـتن بـه کمـک حرارت .
مراقبت از بتن با آب :
می توان با ایجاد لبه هایی روی بتن ریخته شده به ارتفاع ۲ تا ۳ سانتی متر و ریختن آب روی بتن بطـوریکه آب به ضخامت ۲ سانتی متر روی بتن قرار بگیرد و نیز با پاشیدن ذرات ریز آب از درون آبفشانها و تر کـردنسطح بتن ، مراقبت مستقیم با اب را به انجام رسانید .
می توان از پارچه کرباسی کلفت یا گونی که رطوبت را به مدت طولانی در خود نگـه میـدارد بـرای خـیس نگـهداشتن بتن استفاده کرد. پارچه بر روی بتن قرار گرفته و آب روی آن ریخته می شود. قبل از قرارگیری پارچـه باید بتن بقدر کافی سفت شده باشد تا پارچه به بتن نچسبد .
نگهداری بتن :
سیمان موجود در بتن ریخته شده در مجاورت رطوبت باید سـخت شـده و دانـه هـای سـنگی موجـود درمخلوط را بهمدیگر چسبانیده و مقاومت بتن را به حداکثر برساند بدین لحاظ می باید از خشک شدن سریع بتنجلوگیری نموده و آنرا از تابش شدید آفتاب و وزش بادهای تند محفوظ نگاه داشت و سطح آنرا حداقل تـا هفـتروز مرطوب نمود. (این مدت برای بتن با سیمانهای زودگیر سه روزه است )برای اینکار بهتر است که روی بـتنتازه ریخته شده را با گونی یا کاغذ پوشانیده و این پوشش را مرطوب نگه داریم بهتر است بعـد از۳ تـا ۴ سـاعتبعد از بتن ریزی شروع به آب دادن روی آن بنمائیم زیرا در غیر این صورت سطح آن ترک خورده و موجب نفوذهوا به داخل بتن شده و آرماتور بکاررفته در بتن در معرض خورندگی واقع گردیده و موجب ضعف قطعه خواهـدشد .
بتن تازه ریخته شده نباید در معرض بارانهای تند قرار گیرد زیرا باران دوغاب سیمان و مصالح ریزدانه را شسته وسنگهای درشت را نمایان خواهد نمود. در موقع بارندگی بهتر است بتن ریزی متوقف گردیده و بتن ریخته شدهرا از آسیب باران محفوظ نمود مثلا روی آنرا با نایلون پوشانیده و آب باران را به خـارج از سـطح بـتن راهنمـاییکرد .

<br /> روان کننده ها

روان کننده ها برای ساخت بتن های پر مقاومت مورد استفاده قرار می گیرند که در این حالت نیاز ی به بالا بردن عیار سیمان نخواهد بود. بتن هایی پرمقاومتی که عیار سیمان بالایی دارند مشکلاتی مانند افزایش دما و ترک های shrinkage را در پیشخواهند داشت. در حالی که روان کننده ها مانع بروز چنینی مشکلاتی می شوند.
انواع روان کننده:
1-روان کننده نرمال
2-فوق روان کننده
3-ابر روان کننده
 

• زمانی که روان کننده ها توسط ذرات سیمان جذب می شوند، بار منفی زیادی را در سطح آنها ایجاد کرده که موجب کاهش نیروی کشش سطحی آب مجاور ذرات شده و نهایتا روانی بتن یا ملات را افزایش می دهند.
• در کشورهایی مانند ژاپن و کانادا 100% سازه های بتنی شامل روان کننده ها می باشند، این رقم در آمریکا حدود 50% می باشد در حالی که در کشور عزیزمان ایران رقمی به مراتب کمتر تخمین زده می شود که نیازمند توجه بیشنر در این زمینه می باشد.

مکانیزم روان کننده ها
۱- کاهش کشش بین سطحی
۲- جذب چند لایه ای مولکول های آلی
۳- افزایش پتانسیل الکتروسینماتیکی
۴- ایجاد لایه ای از مولکول های آب احاطه کننده ذرات

• برای اینکه بتن کیفیت یکنواختی در کل حجم خود داشته باشد می بایست نسبت اب به سیمان آن مقداری ثابت باشد. این نسبت ثابت می تواند با افزایش دمای محیط، دچار تغییر شود. زمانی که دما افزایش می یابد مقدار آب بیشتری برای داشتن همان کارایی نیاز است. افزایش نسبت آب به سمان موجب بروز مشکلاتی مانند ترک و ... خواهد شد لذا برای ثابت نگه داشتن این مقدار(برای عدم رخ دادن تغیرات در کارایی) می توان از روان کننده ها استفاده کرد.
• روان کننده نرمال روان کننده ای است که دمای هیدراتاسیون سیمان را به طور محسوسی تغییر ندهد. بنابراین دمای هیدراتاسیون سیمان معیار دسته بندی روان کننده ها می باشد.
• روان کننده هایی که بنیان لیگنوسولفانات داشته باشند به عنوان روان کننده های نرمال شناخته می شوند.
• برای بتن هایی که مقدارسیمان، درصد هوا و اسلامپ یکسانی دارند، مقاومت فشاری 28 روزه بتن حاوی روان کننده ها حدود 10 الی 25 درصد از نمونه بتن کنترلی بیشتر است.
• روان کننده ها می توانند میزان افت اسلامپ را کاهش دهند. میزان این افت به ساختار شیمیایی خود روان کننده بستگی دارد.
• مقدار روان کننده ها ی دیرگیر می بایست توسط کارخانه تولید کننده محصول تعیین و مورد استفاده قرار گیرد، مگر اینکه شرایط خاصی پیش آید که مشاوره مهندسین متخصص را نیاز خواهد داشت. استفاده بیش از اندازه از این مقدار تبعاتی مانند افزایش مدت عمل آوری بتن را به همراه خواهد داشت.
• مخلوط های حاوی روان کننده ها دارای پیوستگی بیشتری نسبت به مخلوط های هستند که فاقد این گونه مواد افزودنی می باشند.
• در حال حاضر هیچ گونه مدارکی برای اثبات اینکه روان کننده ها موجب خوردگی آرماتورها و یا دارای اثرات نامطلوب روی ویژگی های بلند مدت بتن مانند دوام باشند، وجود ندارد.
  زمانی که روان کننده ها را به مخلوط اضافه می کنیم دوام بتن از طریق کاهش نفوذپذیری و افزایش تراکم جسم بتن( افزایش توپری) افزایش می یابد.
  از اواسط سال 1930 لیگنوسولفانات ها به عنوان روان کننده و یک ماده افزودنی تجاری مورد استفاده قرار گرفته اند و هیچ گونه گزارشی مبنی بر اثرات مخرب آن روی دوام بتن ارائه نشده است.

 
طرح اختلاط زیر را در نظر بگیرید:
سیمان 5800گرم
آب 2700گرم
شن بادامی 5000گرم
شن نخودی 8000گرم
ماسه 14600گرم
این طرح اسلامپی برابر با 5 سانتی متر دارد.
با افزودن 20 گرم کربوکسیلات به این مخلوط اسلامپ به عدد 20 سانتی متر ارتقا می یابد!

• در بازار کار به روان کننده هایی که بنیان کربوکسیلاتی دارند ابر روان کننده می گویند.
• هنگام استفاده از روان کننده های دیرگیرکننده ممکن است بتن را چند ساعت پس از اجرا کردن ویبره کرد، زیرا هنوز به اندازه کافی شکل پذیری دارد. در این حالت مقدار هوای محبوس شده و تعداد درزهای سرد نهایی کاهش خواهد یافت.
• مزیت استفاده از روان کننده ها تولید بتن های با کارایی بالا برای شکل پذیری(قالب گیری) آسان و همچنین بتن های پرمقاومت با کارایی نرمال که مقدار آب آنها (در اثر استفاده از روان کننده ها) کاهش یافته است، می باشد.
• کاهنده آب می تواند به عنوان ماده ی افزودنی تعریف شود که برای بتنی با کارایی مد نظر، مقدار آب را کاهش دهد. این عمل مشخصات بتن سخت شده را بهبود می بخشد بویژه آنکه مقاومت فشاری بتن را افزایش می دهد. مقدار آبی که توسط کاهنده آب کاهش می یابد بر اساس آیین نامه ها می بایست حداقل 5% باشد. اما اگر هنگام استفاده از کاهنده های آب مقدار آب مصرفی را کاهش ندهیم کاهنده ها نقش روان کنندگی را خواهند داشت.
• فوق روان کننده ها در سال 1984 به صنعت بتن معرفی شدند. این افزودنی ها با کاهش مقدار آب مخلوط به میزان 6 تا12 درصد توانایی ارائه اسلامپ 125 تا 200 میلی متر، بدون بروز مشکلات سنتی کندگیری که در اثر استفاده بیش از اندازه از روان کننده ها بوجود می آمد را داشتند. بعضی از این افزودنی ها می توانستد حباب های هوای عمدی را وارد بتن کنند که در بتن هایی که اسلامپ بسیار پایینی داشتند مورد استفاده قرار می گرفتند.

نحوه اختلاط روان کننده ها:
می توان در زمان ساخت بتن در بچینگ و یا در بتن تراک میکسر اضافه کرد.

• بیشترین کارایی روان کننده ها زمانی اتفاق می افتد که پس اختلاط کامل اجزای بتن یعنی سنگدانه، سیمان و آب به مخلوط اضافه شود.
• مهمترین ویژگی افزودنی های فوق روان کننده، توانایی این افزودنی ها در پراکنده کردن ذرات سیمان می باشد. مشاهدات انجام شده توسط میکروسکپ الکترونیکی نشان می دهد که در سوسپانسیون آب و سیمان، کلوخه های بزرگ از ذرات سیمان تشکیل می شود. با اضافه کردن افزودنی فوق روان کننده این کلوخه ها از هم باز شده و ذرات سیمان پخش می گردند که این امر موجب آسان تر شدن حرکت نسبی آنها (ذرات سیمان) و افزایش روانی مخلوط می شود.
• ابرروان کننده ها جدیدترین نسل روان کننده ها می باشند که بنیان پلی کربوکسیلات اتر دارند. یکی از ویژگی های این مواد این است که با توجه به خاصیت پخش کنندگی بسیار زیاد آنها تاثیر آن بر احتمال جداشدگی و آب انداختگی در مخلوط های بتن با دانه بندی نامناسب به مراتب بیشتر از سایر روان کننده ها است. لذا روان کننده ها را می بایست متناسب با مشخصات طرح اختلاط انتخاب کرد.
• ابرروان کننده ها (که بنیان پلی کربوکسیلاتی دارند) نسبت به فوق روان کننده ها ( پلی نفتالن) از توان حفظ روانی ( اسلامپ ) بیشتری برخوردارند. بنابراین برای دارا بودن خاصیت حفظ اسلامپ پلی کربوکسیلات ها بهترین گزینه هستند. شایان ذکر است که با تغییر ساختار این مواد می توان توان حفظ اسلامپ در آنها را افزایش داد.

<br /> عمل آوری بتن با نایلون و پلاستیک

اول باید توجه کنیم که ما دو نوع عمل آوری برای بتن داریم یکی عمل آوری با روش آب رسانی که روش معمول هست و دیگری روش عمل آوری با استفاده از عایق . اشاره جنابعالی به روش دوم است. این روش البته دارای محدودیت هست و برای بتن های با نسبت آب به سیمان کمتر از 0.43 قابل استفاده نیست و باعث جمع_شدگی بتن و خشک شدگی آن میشود. البته برای شرایط آب و هوایی سرد به شرط استفاده از مواد افزودنی معدنی مثل دوده سیلیس، سرباره و متاکائولین میشود از این روش برای نسبت آب به سیمان 0.4 تا 0.43 نیز استفاده کرد. برخی شرایط هم هست که اجباراً فقط استفاده از پوشش پلاستیک قابل استفاده است ؛ مثل شرایط آب و هوایی گرم و با رطوبت نسبی کمتر از 70 درصد و سرعت وزش باد بیشتر از 5 کیلومتر بر ساعت که تا زمان سخت شدن بتن باید از روش عایقی و با استفاده از پوشش پلاستیک انجام بشود و بعد از آن باید مطابق ضوابط جدول 9-7-1 مبحث_نهم ، روش عمل آوری مناسب را انتخاب کرد. در مورد مدت عملی آوری ، مطابق جدول 9-7-2 مبحث نهم این زمان بر حسب شرایط محیطی بین 6 تا نهایتاً 14 روز خواهد بود و نیازی به مدت عمل اوری بیشتر نیست. در مورد بحث افزایش دما به خاطر استفاده از نایلون هم دقت کنید توی جدول 9-7-2 مبحث نهم مدت عمل آوری برای هوای گرم نسبت به شرایط معمولی و هوای سرد کمتر در نظر گرفته شده که شاید به همان دلیلی باشد که شما اشاره فرمودید. در مورد بحث پدیده گلخانه ای البته من خیلی اطلاعی ندارم. احتمالاً منظور شما این است که عایق روی بتن مثل یک پتو عمل میکند و دمای بتن را بالا نگهمیدارد . به نظرم این افزایش حرارت بسته به شرایط محیطی میتواند بعضاً مفید یا مضر باشد. میتواند سرعت گیرش_بتن و آزاد شدن گرمای ناشی از واکنش هیدراتاسیون سیمان را بالا ببرد. اگر دما پایین باشد، میتواند باعث جلوگیری از یخ زدن آب بتن هم بشود. البته گیرش سریع بتن که ناشی از گرمای زیاد هست میتواند باعث پایین آمدن مقاومت نهایی بتن و گیرش سریع سیمان هم بشود که طبعاً نکته منفی خواهد بود. تا جایی که میدانم دمایی که برای بتن مناسب هست در حدود نهایت 30 درجه هست و بیشتر از آن افزایش دما اثر منفی روی بتن دارد. حالا اینکه این روش عمل آوری چقدر باعث بالا بردن دمای بتن بشود ،دقیق اطلاع ندارم. به هر حال فکر میکنم حرکت در مسیر ضوابط آیین نامه میتواند ما را به رسیدن به بتن با شرایط مطلوب کمک کند. طبعاً وقتی آیین نامه استفاده از این روش را برای عمل اوری بتن با رعایت شرایط و ضوابطی خاص مجاز کرده است، حتماً این مسایل هم در مورد آن دیده شده است.

<br /> مراحل ساخت ساختمان بتنی(6) پرداخت و عمل آوری بتن و قالب برداری

بعد از اعمال بتن در سطح مورد نظر، زمان به ماله کشی بتن می رسد. دلایل ضرورت نیاز به ماله کشی برای بتن می توان به مواردی نظیر انتقال و هدایت سنگدانه های بزرگ به داخل بتن و تسطیح سطح بتن، حذف تمام عوامل ایجاد کننده ناهمواری و از بین بردن منافذ موجود در بتن و همچنین متراکم ساختن بتن اشاره کرد
برای ماله کشی بتن می توان از دو روش ماله کشی دستی و ماله کشی مکانیکی استفاده کرد. این دو روش دارای اهداف یکسانی هستند اما نوع انجام آن متفاوت است. در روش دستی از ماله هایی با جنس آلومینیوم ، منیزیم و چوب استفاده می شود. در این میان انواع آلومینیومی و منیزیمی به گونه ای طراحی شده اند که کار با آنها برای ماله کشی سطح بتن آسان تر است
نوع دیگر ماله کشی بتن ، ماله کشی مکانیکی است که با استفاده از دستگاه های مخصوص انجام می شود. توجه داشته باشید که در ماله کشی، سطح بتن هموار می شود اما این به معنی صاف شدن سطح بتن نیست. در واقع به منظور ایجاد یک مقاومت نسبی برای جلوگیری از لیز خوردن ماله کشی انجام می شود که پرداخت نهایی بتن محسوب می شود.
 
 

 عمل آوری یا کیورینگ
 
عمل آوری بتن یا به اصطلاح کیورینگ بتن عبارت است از مجموعه فرآیندهایی که به منظور نگهداری و به عبارت کلی تر حفظ فاکتورهایی نظیر حرارت و رطوبت در بتن، که بلافاصله بعد از ریختن بتن و همچنین انجام عملیات پرداخت بتن، در مدت زمان معینی صورت می گیرد. این فرآیند تاثیر به سزایی در خصوصیات و ویژگی های بتن خواهد داشت. به عنوان برخی از ویژگی هایی که تحت تاثیر این فرآیند قرار می گیرند، می توان به مواردی نظیر دوام بتن، افزایش مقاومت فشاری در بتن ، مقاومت در برابر سایش و یخبندان و غیره اشاره کرد
عمل آوری بتن باید به سه شکل محافظت، مراقبت و پروراندن انجام شود. در حقیقت این سه فرآیند برای عمل آوری بتن ریخته شده در قالب یک امر ضروری و مهم است. منظور از مراقبت، عمل آوری و منظور از پروراندن، عمل آوری حرارتی است. در هنگام ایجاد مخلوط بتن ، زمانی که سیمان و آب با هم ترکیب می شوند، هیدراتاسیون آغاز می شود. میزان این فرآیند در دوام و مقاومت بتن موثر است.
 
در روزهای اول جاگذاری بتن ، با وجود درجه حرارت مناسب، عمل هیدراتاسیون که در واقع یک واکنش شیمیایی است با سرعت نسبتا بالایی انجام می شود. از این رو باید در این مدت، به حفظ آب در بتن توجه ویژه ای شود. بعد از توقف کیورینگ، عمل کسب مقاومت در بتن تا مدتی ادامه خواهد داشت تا زمانی که درجه اشباع در حفره های موئینه موجود در داخل بتن به 80 درصد برسد.
 
یکی از انواع عمل آوری بتن ، عمل آوری رطوبتی است که به دو صورت عمل آوری با آب و عمل آوری عایقی صورت می گیرد. هر کدام از این روش ها برای کیورینگ بتن ، دارای مراحل و ویژگی های مختلفی است. و روش انجام هر یک از آنها در بتن متفاوت است.
 
[caption id="attachment_2914" align="alignnone" width="720"] جدول حداقل زمان عمل آوری بتن برگرفته از مبحث 9[/caption]
 
 
 قالب برداری
قالب باید وقتی برداشته شود که بتن قادر به تحمل تنشها و تغییر شکلهای وارده باشد
زمان باز کردن قالب یا قالب برداری بتن
چنانچه زمان قالب برداری در طرح، تعیین نشده باشد .
قالب ها نباید قبل از سپری شدن مدتهای مندرج در جدول زیر برداشته شوند:

<br /> انواع عیوب بتن

خرابی بتن:
1) شیمیائی:
• حمله سولفات ها
• حمله کلرورها و خوردگی فولاد
• کربناتی شدن
• واکنش قلیاوی سنگدانه ها
2) فیزیکی:
• یخ زدگی و ذوب متوالی
• فرسایش و سایش
• خلاء زایی (کاویتاسیون)
• نفوذ نمک ها در بتن
• حریق
• ضربه
• شرایط محیطی
• حمله باکتریها
3) خطاهای اجرائی:
• دانه بندی یکنواخت و نامناسب
• خاک دار بودن شن و ماسه
• انبار کردن نامناسب مصالح بتن (شن و ماسه،سیمان،آب،مواد افزودنی)
• به کار گیری نوع و مقدار نامناسبسیمان
• تراکم نامناسب
• عمل آوری نامناسب
• به کار گیری آب بیش از حد مورد نیاز در مخلوط بتن

<br /> عیوب بتن و نقش کیفیت سیمان در آن

آشنایی با عمده عیوب بتن
دلایل ایجاد ، راه های پیشگیری و راه حل های ترمیم و بهسازی
دانلود مقاله
 

<br /> روش های عمل آوری بتن

محافظت از بتن
علیرغم اینکه مدت نسبتا؛ زیادی از پیرایش بتن نمی گذرد ( حدود ۱۲۵ سال ) شناخت علل فساد در پروسه ی تحقیقات میدانی و جلوگیری از بروز آن ‏‏، مقاومت زیاد ، استحکام و شکل پذیری بتن استفاده از این ماده را با استقبال روز افزونی مواجه ساخته است . با توجه به گستردگی استفاده از بتن نتایج بهره وری از آن همواره رضایت بخش نبوده و در پاره ای از موارد مسائل و مشکلاتی بوجود آورده است . در سازه های بتنی این پرسش مطرح است که آیا بتن با ترکیبات اولیه ی خویش به تنهایی توانسته است در شرایط زمانی و مکانی مختلف عملکرد بهینه ای داشته باشد ؟ متأسفانه بررسی ها و تحقیقات انجام شده در این زمینه ، پاسخ منفی را بدست می دهد .
شناخت علل فساد بتن در پروسه ی تحقیقات میدانی و جلوگیری از بروز آن در قالب طرح مدیریت حفاظت بتن ، جمع بندی و ارائه گردیده است . لذا لازم است که قبل از ورود به بحث اصلی به تبیین اصطلاحات ویژه ای بپردازیم که به کرات از آن استفاده خواهد شد .
امروزه با عاریه گرفتن اصطلاح خوردگی از بخش متالوژی عنوان ؛ خوردگی بتن ؛ ابداع شده است . در حالی که واژه خوردگی تعریف روشنی از چگونگی بروز فعل و انفعالاتی که تخریب زودرس بتن را بهمراه داردئ به دست نمی دهد .
تعریف
به عمل آوردن یا مراقبت از بتن مراقبتی است که سازنده بتن باید در طول 7 الی 10 روز اول از بتن به عمل آورد.
مراقبت در حدود 7 الی 10 روز سبب دست یافتن به مقاومت 28 روزه مورد نظر می گردد.
هرچه در شروع مقاومت تاخیر شود سبب کاهش بیشتر در مقاومت 28 روزه می گردد.
در مراقبت از بتن باید به دو مسئله زیر توجه داشت:
- رطوبت کافی               - دمای خوب
 
روشهای مراقبت از بتن
الف) روشهایی که حضور آب را در کنار بتن تامین می کند.
1- ایجاد برکه آب
2- ایجاد مه
3- استفاده از پوششهای خاص
4- استفاده از کاغذهای نفوذناپذیر
5- استفاده از پوششهای نایلونی
6- استفاده از مواد محافظ
7- قالبهای درجا نگه داشته شده
ب) روشهایی که با ایجاد حرارت زیاد همراه با رطوبت کافی گیرش بتن را تسریع می کند.
1- استفاده از جریان بخار آب
2- استفاده از بخار آب همراه با فشار
1- روش ایجاد برکه آب
به این صورت که شرایط همواره به گونه ای فراهم شود که در طول دوره مراقبت همیشه یک لایه آب به ضخامت حداقل 5 الی 10 سانتیمتر روی بتن باقی بماند. استفاده از این روش فقط برای سطوح تخت و افقی مناسب است.
آب برکه آب در شرایط معمولی گاهی یک هفته یا بیشتر ممکن است دوام داشته باشد
در به کارگیری این روش باید دقت شود که شرایطی نباشد که آب نسبت به بتن بیش از 10 درجه سانتیگراد اختلاف درجه حرارت داشته باشد زیرا در صورت وجود اختلاف دما موجب بروز ترکهای موئین در سطح بتن می گردد.
به طور کلی این روش برای یرای مکان هایی مناسب است که آب کاف وجود داشته باشد ونیز امکان یخ زدگی بسیار کم باشد.
 
 
 
2- روش ایجاد مه (آب پاشی)
ایجاد مه به این معنی است که آب به صورت ریز شده و پودر شده پاشیده شود تا روی بتن مورد نظر را مه آب بپوشاند.
این روش برای جاههایی مناسب است که دم نسبتا بالا باشد.
این روش یرای آب پاشی سطوح افقی در روش اول و نیز برای آب پاشی سطوح قائم مناسب است
در مراقبت از سطوح قائم باید از شلنگهایی با سوراخهای مناسب استفاده شود.
اتلاف آب در این روش حتی از روش برکه آب نیز بیشر بوده و بنابراین برای جاههایی توصیه می شود که از نظر میزان مصرف آب محدودیتی وجود نداشته باشد.
 
3- روش استفاده از پوششهای خیس
پوششهایی نظیر گونی کرباس و موکت اگر به صورت خیس شده روی بتن قرار بگیرند در مراقبت از سطوح بتنی بسیار مفید خواهند بود.
این پوششها برای ما دو کار را انجام میدهند:
1- از تابش مستقیم آفتاب جلوگیری می کنند در نتیجه موجب کاهش میزان تبخیر آب می شوند.
2- این پوششها مقداری از آب را در خود ذخیره می کنند که مدت زمانی طول می کشد تا این آب تبخیر شود.
بسته به میزان حرارت و نوع ضخامت پوشش باید هر چند ساعت و یا هر چند روز یکبار آنها را خیس کرد.
در این روش می توان از پوششهایی نظیر خاک یا خاک اره یا کاه و یا علف استفاده کرد.
امروزه این روش یکی از روشهای متداول مراقبت از بتن است و در ساختمانهای بتن آرمه به خصوص در مراقبت از ستون ها از آن استفاده می شود.
 
 
 
 
 
4- استفاده از کاغذهای نفوذ ناپذیر
کاغذ نفوذ ناپذیر معمولا از دو لایه کاغذ گرافتتشکیل شده که با یک لایه قیر به هم چسباننده شده اند.
در این روش ابتدا سطح بتن را کاملا خیس نموده سپس کاغذ نفوذ ناپذیر را روی بتن پهن می کنند.
این کاغذها اجازه نمی دهند آب تبخیر شود و لذا ممکن است پس از یک هفته و یا ده روز سطح بتن هنوز مرطوب باشد.
هزینه استفاده از این کاغذ ها معمولا بسیار بالاست.
5- استفاده از پوششهای نایلونی
روش مناسبی برای جلوگیری از تبخیر آب محسوب می شود لیکن اشکال آن این است که آسیب پذیر بوده و قابل ترمیم نیز نیست.
پوششهای نایلونی معمولا در مقابل آفتاب خشک و پاره می شوند.
 
6- استفاده از مواد محافظ
موادی هستند از جنس موم یا چربی یا چسب که معمولا با دستگاهی نظیر دستگاه رنگ پاش روی سطح بتن پاشیده می شوند.
در کارهای بزرگ و عادی مصرف آنها مقرون به صرفه نیست ولی در کارهای خاصی که در ارتفاع اجرا شده و از نطر وسعت و حجم کوچک ولی مراقبت از آن مشکل می باشد مورد استفاده قرار می گیرد.
7- قالبهای درجا نگه داشته شده
قالبهای فلزی از این نظر خوبند که آب بتن را محبوس نموده و به هیچ وجه اجازه نمی دهند که آب از بتن خارج شده و تبخیر شود. بنابراین تا زمانی که قالب دور ستون است نباید نگران بود.
در مورد قالبهای چوبی باید به این نکته توجه داشت که این قالبها تا حدی آب بتن را جذب کرده و از طرف دیگر عبور می دهند.
 
 
دو روش زیر بر اساس کاهش دوره مراقبت استوار هستند.
1- روش استفاده از جریان بخار آب
در این روش جریانی از بخار آب را مرتبا از روی قطعه بتنی عبور می دهند تا واکنشها تسریع شده طول دوره مراقبت کاهش یابد. در این روش دمای سطح بتن با بخار آب به 80 الی 100 درجه سانتیگراد میرسد.
معمولا با این روش مراقبت 7 روزه را به 48 ساعت تقلیل    می دهند.
استفاده از این روش برای بتن پیش ساخته مناسب است برای بتن درجا کاربرد ندارد.
2- روش استفاده از بخار آب همراه با فشار
در این روش دمای حدود 150 درجه با بخار آب به همراه  فشار به قطعه که در یک محفظه قرار دارد تزریق می شود.
با بر پایی پوشش دور بند و تهیۀ تجهیزات عایق بندی که در شکل دیده میشود،هیچ مانعی برای ساخت بتنی در هوای سرد وجود ندارد