درزهای ساخت یا درز های اجرایی:

ضوابط قطع بتن ریزی

نکات درز های اجرایی

درزهای ساخت یا درز های اجرایی:

در هر توقف عملیات بتن ریزی که موجب سخت شدن بتن می گردد ، درز ساخت (درز اجرایی ) به وجود می آید . به طور کلی هرگاه زمان قطع بتن ریزی از ۳۰ دقیقه تجاوز کند ، باید آن نقطه را یک درز اجرایی به حساب آورد، مگر آنکه حالت خمیری بتن با تدابیری به آن بازگردانده شود . درز ساخت ممکن است دارای وضعیتهای مختلفی باشد، ولی معمولاً قائم یا افقی است . معمولاً سعی می شود محل درز ساخت به محل یکی دیگر از انواع درزها منطبق گردد . در تیرها و شاه تیرها درزهای ساخت ، باید تقریباً
عمود بر محور این اعضا بوده و هیچگاه با محور عضو موازی نباشد.
درز ساخت می تواند در اعضا و قطعات بتن آرمه در محل لنگر خمشی ماکزیمم قرار گیرد ، زیرا در این اعضا تنشهای کششی توسط فولادهای کششی تحمل می شوند . درزهای اجرایی نباید در محلی که قرار است بتن تحمل برش نماید ، قرار گیرند، بنابراین در ساخت اعضای خمشی اگر قرار است بتن ریزی در بیش از یک مرحله صورت گیرد ، باید ترتیبی اتخاذ شود که قطع بتن ریزی در مجاورت تکیه گاه نبوده ، بلکه در نزدیکی وسط دهانه باشد. تیرها، شاه تیرها، دالها، سرستونها و مانند آنها همگی قسمتهایی از یک کف به حساب می آیند که باید در یک مرحله بتن ریزی شوند، بتن ریزی ستونها اجباراً در تراز هر طبقه در محل سرستون یا تیر متوقف می شود.

منظور از قطع بتن، بتن ریزی در دو یا چند مرحله است که مرحله دوم بعد از گیرش اولیه یا کلی بتن در مرحله اول انجام میگیرد.
از موارا مهمی که نیاز به قطع بتن داریم:
۱-در بتن ریزی هایی(سقف و فونداسیون معمولا”) که حجم بتن ربزی زیاد است و کار ممکن است در چند روز انجام گیرد مجبوریم بتن را در قسمتی متوقف کرده و ادامه بتن ریزی را در روز بعد انجام دهیم.
۲-در برخی موارد نیز در حین بتن ریزی مشکلی پیش میاید. مثلا دو ماشین بتونیر پشت سر هم خراب می شوند و تاخیری چند ساعته بین دو بخش بتن ریزی بوجود می آید(این مشکل برای همکارمان که این سوال را پرسیده بود پیش آمده بود).

 

دانستنی های طراحی سازه

در: طراحی دستی, طراحی ساختمان

نگاه کلی به نقشه های معماری و بررسی این نقشه ها با دید سازه ای

اولین مرحله در طراحی یک سازه فولادی یا بتنی دید پیدا کردن نسبت به نقشه های معماری است.

قبل از شروع به انجام هر کاری باید یک دور به طور کامل نقشه معماری توسط مهندس سازه مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. علی الخصوص باید موارد زیر را باید در نقشه های معماری مورد توجه قرار دهیم :

۱- کاربریهای بخشهای مختلف سازه

۲- موقعیت داکتها ، راه پله ، آسانسور ، نورگیر و موارد مشابه دیگر .

۳- ساختمان در طبقات مختلف خود دارای اختلاف تراز میباشد یا خیر

۴- در کدام قسمتهای سقف محدودیت ارتفاع برای اجزای سازه ای وجود دارد. برای این موضوع شاید مجبور باشیم به طور مسقیم با مهندس معمار مشورت نماییم . ( معمولاً در قسمتهایی که دیوار وجود دارد محدودیتی در این مورد نداریم.

۵- ایا در طبقات مختلف سقف نسبت به طبقه مجاور دارای عقب نشینی میباشد یا خیر.

۶- وضعیت در و پنجره ها و دیوارها علی الخصوص در محیط سازه باید بررسی بشود و بر اساس آن بررسی شود که در کدام قسمت از سازه میتوان بادبند قرار داد یا خیر و آیا شکل بادبندها متاثر از موقعیت در و پنجره خواهد بود یا خیر ؟ ( به طور مثال اگر میتوانیم در قسمتی بادبند قرار دهیم آیا شکل بادبند میتواند ضربدری باشد و یا به طور مثال به دلیل موقعیت در و پنجره باید از شکلهای خاص بادبند مثل ۸ یا ۷ یا واگرا استفاده نماییم )

۷- در صورت وجود رمپ پارکینگ موقعیت آن باید به صورت دقیق بررسی شود.

۸- پارکینگها و مسیرهای ورود و خروج ماشینها به پارکینگ باید بررسی شود.

۹- موقعیت ساختمانهای مجاور و همچنین مسیرهای مجاور ( کوچه یا خیابان ) باید بررسی و شناسایی شود.

۱۰- توجه به کنسولها و بالکنها

بعد از دید پیدا کردن نسبت به نقشه معماری وارد مرحله بعدی یعنی انتخاب کلیات سازه میشویم. در این مرحله باید نسبت به مواردی نظیر انتخاب سیستم سازه ای ، داشتن یا نداشتن درز انقطاع در سازه ، نوع سیستم سقف و …. تصمیم گرفت. در برخی پروژه های دانشجویی موارد فوق در صورت پروژه مشخص است و نیازی نیست که دانشجو در مورد آن تصمیم بگیرد ولی در عالم واقعیت معمولاً به اینگونه نیست. این چند مورد را سعی دارم به طور مختصر توضیح دهم

وجود یا عدم وجود درز انقطاع

در این مورد در آیین نامه های ما به وضوح سخن گفته نشده است. در مبحث نهم بند ۹-۹-۷-۳ اشاره شده است که اگر نسبت طول به عرض از سه بیشتر باشد لازم است که درز انقطاع ایجاد شود. این ضابطه مربوط به سازه های بتنی است که البته تعمیم آن به سازه های فولادی هم منطقی به نظر میرسد. به عنوان یک پیشنهاد بر اساس قضاوت مهندسی توصیه میشود که سعی شود

طراحی ساختمان هایی با اهمیت زیاد و خیلی زیاد

طبق بند 1-1 استاندارد 2800، ساختمان‌های با "اهمیت زیاد" در اثر زلزله طرح، آسیب عمده نبینند، به‌طوری که در زمان کوتاهی قابل مرمت باشند. بدین معنی که بایستی دارای عملکرد بالاتری نسبت به سایر ساختمان‌ها باشند. در این راستا ضوابطی برای این ساختمان‌ها در نظر گرفته می‌شود که این هدف محقق شود. در ادامه به برخی از این ضوابط اشاره می‌شود.
1- طبق بند 1-1 استاندارد 2800: کلیه ساختمان‌های بلندتر از 50متر و یا بیشتراز 15طبقه و نیز کلیه ساختمان‌های با اهمیت زیاد و خیلی زیاد در اثر زلزله بهره‌برداری آسیبی نبینند و قابلیت بهره برداری خود را حفظ نمایند.
2- بند 1-4-1 استاندارد 2800: در ساختمانهـای با بیش تر از هشت طبقه و یا ساختمان‌های با اهمیت "خیلی زیاد" و "زیاد" با هر تعداد طبقه، عرض درزانقطاع باید با استفاده از ضابطه بند (3-5-6) تعیین شود.
3- بند 2-5-2 استاندارد 2800: استفاده از طیف ویژه ساختگاه برای ساختمانهای با اهمیت خیلی زیاد و زیاد که بر روی زمین‌های غیر از نوع I، II وIII ساخته می‌شوند، الزامی است.
4- مهمترین بخش 2800 برای ساختمان‌های با اهمیت زیاد، اعمال ضریب اهمیت I در نیروی زلزله بوده که با این کار به نوعی مقدار ضریب رفتار تا 30% کاهش داده می‌شود (R/I).
5- اگر به محدودیت‌های جدول 3-4 دقت کنید، استفاده از برخی سیستم‌های با عملکرد پایین (سیستم‌های با شکل‌پذیری معمولی)، برای این ساختمان‌ها ممنوع است.
6- بند 3-5-3 محدودیت‌هایی را برای محاسبه تغییرمکان نسبی در نظر می‌گیرد.
7- در فصل چهارم 2800، اجزای غیرسازه‌ای برای این سازه‌ها بایستی طراحی شوند.
8- طبق فصل ششم 2800، مطالعات ژئوتکنیکی برای این سازه‌ها اجباری است.

درز انقطاع ساختمان های با اهمیت خیلی زیاد و زیاد

تفسیر بند 3-5-6 آیین نامه 2800 ویرایش 4
در ساختمان‌های با اهمیت خیلی زیاد و زیاد، با هر تعداد طبقه و یا در ساختمان‌های بیشتر از 8 طبقه از روش جذر مجموع مربعات برای تعیین درز انقطاع استفاده شود. در صورت عدم وجود مشخصات سازه مجاور، 70% مقدار تغییر مکان واقعی طرح در نظر گرفته شود.
برای ساختمان‌های 8 طبقه و کمتر میزان درز انقطاع پنج هزارم ارتفاع سازه در نظر گرفته شود.
اگر سازه مورد طراحی ما از سازه همسایه کوتاهتر باشد، بایستی 70% مقدار تغییر مکان واقعی طرح در تراز بام ملاک قرار گیرد. در صورتی که سازه مورد طراحی ما از سازه همسایه بلندتر باشد، بایستی 70% مقدار تغییر مکان واقعی طرح در تراز بام همسایه ملاک قرار گیرد. اما به سبب اینکه نمی‌توان ارتفاع سازه همسایه را در آینده گارانتی نمود (ممکن است در آینده سازه کناری تخریب و سازه جدیدی با ارتفاع بیشتر ساخته شود) بنظرم همیشه بایستی مقدار تراز بام سازه خودمان را ملاک این درز انقطاع قرار دهیم. برای تعیین این جابجایی هم خیلی فرقی ندارد که آن را از ترکیب بارها حاصل نماییم یا حالات بار. بیشترین جابجایی سازه ناشی از بارهای زلزله است لیکن جابجایی حاصل از بارهای ثقلی معمولا بسیار ناچیز است، مگر سازه دارای نامنظمی زیادی باشد. شاید درست‌تر آن باشد که تحت ترکیب بار 1.2D+L+E این جابجایی دیده شود ولی اختلاف آن با حالتی که تحت حالت بار زلزله E به تنهایی دیده شود بسیار ناچیز است.
https://etabs-sap.ir/%d8%af%d8%b1%d8%b2-%d8%a7%d9%86%d9%82%d8%b7%d8%a7%d8%b9-%d8%af%d8%b1-etabs/
 
@AlirezaeiChannel