جداشدگی عبارت است از برهم خوردن یکنواختی پخش ذرات که سبب جدا شدن اجزاء یک مخلوط ناهمگن می شود. درخصوص بتن، علت اولیه جداشدگی در مخلوط، اختلاف بین اندازه های دانه ها می باشد. دو نوع جدایی مشاهده شده است:
1- دانه های درشت تر به علت حرکت سریع تر در شیب ها نسبت به ریزدانه ها تمایل به جدایی از بقیه دانه ها دارند.
2- نوع دوم که معمولاً در مخلوط های آب دار اتفاق می افتد، جدا شدن دوغاب (سیمان و آب) از سایر اجزاء مخلوط می باشد که عموما در اثر تراکم بیش از حد است.
استفاده از افزودنی های قوام آور اصلی ترین راه حل این مشکل است. راه حل دیگر اصلاح مشخصات طرح اختلاط مانند نسب آب به سبمان و جبران آن با روان کننده ها است.
اگر زمان لرزاندن زیاد باشد مقدار زیادی شیره بتن بر سطح آمده و باعث جدا شدگی در بتن و ایجاد ترک و کاهش مقاومت در سطح بتن وکرموشدن قسمتهای زیرین بتن می شود.
همواره از مصرف بیش از حد مجاز توصیه شده ماده افزودنی روان کننده بتن جدا خود داری کنید . دامنه عواقب ناشی از مصرف بیش از حد مواد افزودنی کاهنده آب بتن بسته به میزان عدول از مقدار صحیح مصرف می تواند شامل جدا شدگی سنگدانه ها ، آب انداختگی بتن ، تاخیر زیاد در زمان گیرش ، بروز ترک های ناشی از به تعویق افتادن گیرش ، به تعویق افتادن زمان حصول مقاومت فشاری در سنین 3و 7و 28روزگی می باشد.
گاهی آب انداختگی و جداشدگی بتن تازه پس از اضافه کردن فراروان کننده ها به دلیل اشکال در دانه بندی سنگدانه ها است و با اصلاح منحنی مذکور جداشدگی کاهش می یابد.
همچنین سقوط بتن از ارتفاع باعث جداشدگی می شود، کرموشدگی های ستون های بتنی در مناطق پایین ستون ناشی از جداشدگی است.
